استاد سيّد مجتبي حسيني / 21 آبان 1398
بحث در غليان خود عنب يا زبيب به جاي غليان عصارهِ آن بود. طبخ عنب يا زبيب گاهي موجب شکافته شدن پوسته و بيرون آمدن عصير از آن مي شود. گاهي اين حالت رخ نمي دهد و حتّي در صورت غليان مايع آن در درونش از آن چيزي کم نمي شود و کميّت سابقش همچنان باقي است. در هر دو حال اگر ما قائل بوديم نفس غليان بما هو هو باعث حرمت است موضوع متفاوت خواهد بود با جايي که بگويم غليان به معناي تقليل مايع آن باشد. زيرا زماني که پوسته حبّه شکافته نشود معمولاً حجم آن نيز کسر نخواهد شد. اگر غليان عنوان موضوعي بود کم شدن حجم تأثيري در حرمت ندارد امّا اگر عنوان مشير بود کم شدن حجم در تعلّق حکم حرمت مدخليّت پيدا خواهد کرد. اصل اين است که عنوان موضوعي باشد مگر اين که از قرائن حاصل شود که عنوان مشير است.
اين دوران مربوط به جايي است که کسر حجم رخ نداده باشد و گر نه در حالتي که حجم آن کسر شده باشد فرقي ميان موضوعي يا مشير بودن عنوان غليان نيست و اگر در مقام مربوطه به غليان نيز امکان تمسّک نباشد نوبت به اصل مرخّصه مي رسد. همهِ تفصيلاتي که بيان شد در صورتي است که بتوان بر آن چه داخل حبّه است و بيرون نيامده است لفظ عصير را اطلاق کرد. ممکن است برخي بگويند عصير فقط به مايعي گفته مي شود که با فشردن خارج شود. البته در اين هنگام مي توان اشکال کرد اگر اين چنين باشد به مايعي که در اثر غليان از آن خارج مي شود نيز نمي توان عصير گفت چون با فشردن خارج نشده است.
در مباحثي که گفته شد عصير زبيبي نيز مانند عصير عنبي است. همه اين مطالب زماني معتبر است که غليان در درون حبّه احراز شود.
غليان ,عصير ,حجم ,مي ,نيز ,موضوعي ,است که ,مي شود ,از آن ,حجم آن ,عنوان موضوعي
درباره این سایت